أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى
﴿۱۱﴾
مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى
﴿۱۲﴾
یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟] (۱۲)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۳﴾
مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق مجازات سخت نیست؟!] (۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى
﴿۱۴﴾
مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ
﴿۱۵﴾
این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.] (۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
﴿۱۶﴾
[آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را (۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ
﴿۱۷﴾
پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند، (۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ
﴿۱۸﴾
ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ
﴿۱۹﴾
این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی. (۱۹)
|
||