عَبْدًا إِذَا صَلَّى
﴿۱۰﴾
آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی میآزرد). (۱۰)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى
﴿۱۱﴾
آیا چه میبینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد. (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى
﴿۱۲﴾
و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز میدارد چگونه خواهد بود). (۱۲)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۳﴾
آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب میکند و (از رسول او) رو میگرداند چه رأی میدهید؟ (۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى
﴿۱۴﴾
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) میبیند (و از او روزی انتقام میکشد). (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ
﴿۱۵﴾
هرگز (این را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم. (۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
﴿۱۶﴾
آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم). (۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ
﴿۱۷﴾
آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند). (۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ
﴿۱۸﴾
ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنماند، بر گرفتن او) میخوانیم. (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ
﴿۱۹﴾
(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است). (۱۹)
|
||