بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ
﴿۱﴾
بخوان به نام پروردگارت كه آفريده است (۱)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ
﴿۲﴾
كه انسان را از [نطفه و سپس] خون بسته آفريده است (۲)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ
﴿۳﴾
بخوان و پروردگار تو بس گرامى است (۳)
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ
﴿۴﴾
همان كه با قلم [و كتابت انسان را] آموزش داد (۴)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ
﴿۵﴾
به انسان چيزى را كه نمىدانست، آموخت (۵)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى
﴿۶﴾
چنين نيست، بىگمان انسان سر به طغيان برآورد (۶)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى
﴿۷﴾
از اين كه خود را بىنياز [و توانگر] بيند (۷)
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى
﴿۸﴾
همانا بازگشت به سوى پروردگار توست (۸)
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى
﴿۹﴾
آيا نگريستهاى كسى را كه باز مىدارد (۹)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى
﴿۱۰﴾
بندهاى را كه به نماز برخيزد (۱۰)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى
﴿۱۱﴾
آيا انديشيدهاى كه اگر [پيامبر و پيرو او] بر طريق هدايت باشد (۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى
﴿۱۲﴾
يا امر به پرهيزگارى كند [بر حق است] (۱۲)
أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى
﴿۱۳﴾
آيا انديشيدهاى كه اگر انكار پيشه كند و روى برتابد [فقط خود را نابود سازد] (۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى
﴿۱۴﴾
آيا نمىداند كه همانا خداوند [همه چيز را] مىبيند؟ (۱۴)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ
﴿۱۵﴾
حاشا، اگر از آن كار دست بر ندارد، موى پيشانى او را به سختى بگيريم (۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
﴿۱۶﴾
موى پيشانى دروغزن خطاپيشه را (۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ
﴿۱۷﴾
پس [مذبوحانه] هممجلسانش را [به كمك] بخواند (۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ
﴿۱۸﴾
ما نيز آتشبانان دوزخ را فراخوانيم (۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ
﴿۱۹﴾
حاشا، از او پيروى مكن، و سجده بر و تقرب بجوى (۱۹)
|
||