وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى
﴿۲﴾
سوگند به شب چون آرام گيرد (۲)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى
﴿۳﴾
[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (۳)
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَى
﴿۴﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود (۴)
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى
﴿۵﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (۵)
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى
﴿۶﴾
مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد (۶)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى
﴿۷﴾
و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد (۷)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى
﴿۸﴾
و تو را تنگدست يافت و بى نياز گردانيد (۸)
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
﴿۹﴾
و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار (۹)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ
﴿۱۰﴾
و گدا را مران (۱۰)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ
﴿۱۱﴾
و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى (۱۱)
|
||