|
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
﴿۶﴾
و سوگند به زمين و آنكه آن را بگسترد (۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
﴿۷﴾
و سوگند به نفس انسان و آنكه آن را سامان داد (۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
﴿۸﴾
آنگاه نافرمانى و پرهيزگارىاش را در آن الهام كرد (۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا
﴿۹﴾
به راستى هر كس كه آن را پاكيزه داشت، رستگار شد (۹)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
﴿۱۰﴾
و به راستى نوميد شد هر كس كه آن را فرومايه داشت (۱۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
﴿۱۱﴾
قوم ثمود با طغيانش انكار پيشه كرد (۱۱)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا
﴿۱۲﴾
آنگاه كه شقاوتپيشهترينشان برپا خاست (۱۲)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
﴿۱۳﴾
حال آنكه پيامبر خدا به آنان گفته بود اين شتر خداوند است، او و بهره آبش را رعايت كنيد (۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا
﴿۱۴﴾
سپس او را دروغزن شمردند و آن [شتر] را پى كردند، آنگاه پروردگارشان آنان را به گناهشان، به يكسان نابود ساخت (۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
﴿۱۵﴾
و از عاقبت كارش نترسد (۱۵)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو