|
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
﴿۶﴾
و قسم به زمين و كسي كه آن را گسترانيده. (۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
﴿۷﴾
و سوگند به نفس آدمي و آن كس كه آن را منظم ساخته، (۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
﴿۸﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خير) را به او الهام كرده است (۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا
﴿۹﴾
كه هر كس نفس خود را تزكيه كرده، رستگار شده (۹)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
﴿۱۰﴾
و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است. (۱۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
﴿۱۱﴾
قوم ثمود بر اثر طغيان (پيامبرشان را) تكذيب كردند. (۱۱)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا
﴿۱۲﴾
آنگاه كه شقي ترين آنها بپاخاست. (۱۲)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
﴿۱۳﴾
و فرستاده الهي (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد). (۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا
﴿۱۴﴾
ولي آنها او را تكذيب نمودند و ناقه را پي كردند و به هلاكت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهي كه مرتكب شده بودند در هم كوبيد و سرزمينشان را صاف و مسطح نمود! (۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
﴿۱۵﴾
و او هرگز از فرجام اين كار بيم ندارد (۱۵)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو