ParsQuran
سوره ۹۱: الشمس - جزء ۳۰ - ترجمه مکارم شیرازی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾
به خورشيد و گسترش نور آن سوگند! (۱)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾
و به ماه در آن هنگام كه بعد از آن در آيد (۲)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾
و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد (۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾
و قسم به شب آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند (۴)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾
و قسم به آسمان و كسي كه آسمان را بنا كرده. (۵)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾
و قسم به زمين و كسي كه آن را گسترانيده. (۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾
و سوگند به نفس آدمي و آن كس كه آن را منظم ساخته، (۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خير) را به او الهام كرده است (۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿۹﴾
كه هر كس نفس خود را تزكيه كرده، رستگار شده (۹)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾
و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است. (۱۰)