بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ
﴿۱﴾
قسم به اين شهر مقدس (مكه). (۱)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
﴿۲﴾
شهري كه تو ساكن (۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
﴿۳﴾
و قسم به پدر و فرزندش (ابراهيم خليل و اسماعيل ذبيح). (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ
﴿۴﴾
كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگي او مملو از رنجها است). (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
﴿۵﴾
آيا او گمان ميكند كه هيچ كس قادر نيست بر او دست يابد؟! (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا
﴿۶﴾
مي گويد: مال زيادي را (در كارهاي خير) تلف كرده ام! (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ
﴿۷﴾
آيا گمان ميكند هيچ كس او را نديده (و نميبيند)؟ (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ
﴿۸﴾
آيا براي او (انسان) دو چشم قرار نداديم ؟ (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
﴿۹﴾
و يك زبان و دو لب ؟ (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
﴿۱۰﴾
و او را به خير و شرش هدايت نموديم. (۱۰)
|
||