بر ناتوانان و بيماران و كسانى كه چيزى ندارند كه انفاق كنند، ايرادى نيست، به شرط آنكه نسبت به خداوند و پيامبرش خيرانديش باشند، و بر نيكوكاران ايرادى نيست، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۹۱)

و نيز بر كسانى كه چون به نزد تو آمدند كه سوار و رهسپارشان كنى، گفتى چيزى ندارم كه شما را بر آن سوار كنم، برگشتند و چشمانشان سرشار از اشك بود، از اندوه اينكه چرا چيزى ندارند كه خرج [راه‏] كنند (۹۲)

ايراد فقط بر كسانى است كه با آنكه توانگرند از تو عذر و اجازه مى‏خواهند و به اين راضى شده‏اند كه با خانه‏نشينان باشند، و خداوند بر دلهايشان مهر [نفاق‏] نهاده است، از اين روى در نمى‏يابند (۹۳)

چون به سوى ايشان بازگشتيد از شما عذر مى‏خواهند، بگو عذر نخواهيد كه هرگز [سخن‏] شما را باور نخواهيم كرد، به راستى كه خداوند ما را از احوال شما آگاه ساخته است و خداوند و پيامبر او شاهد عمل شما هستند، آنگاه به سوى [خداوند] داناى پنهان و پيدا بازگردانده شويد و شما را از [نتيجه‏] كار و كردارتان آگاه خواهد ساخت‏ (۹۴)

چون به سوى آنان بازگشتيد به خداوند سوگند مى‏خورند كه از آنان درگذريد، آرى از آنان روى بگردانيد كه پليدند و به كيفر كار و كردارشان سرا و سرانجامشان جهنم است‏ (۹۵)

براى شما سوگند ياد مى‏كنند كه شما از ايشان راضى شويد، و اگر هم شما از ايشان راضى شويد، خداوند از نافرمانان راضى نيست‏ (۹۶)

اعرابيان كفرپيشه‏تر و نفاق‏پيشه‏تر [از ديگران‏]اند و در ندانستن چون و چند احكامى كه خداوند بر پيامبرش نازل كرده است، پيشتر [از ديگران‏]اند، و خداوند داناى فرزانه است‏ (۹۷)

و از اعرابيان كسانى هستند كه آنچه انفاق كرده‏اند [در حكم‏] تاوان مى‏گيرند و در حق شما انتظار حادثه‏هاى ناگوار دارند، حادثه ناگوار نصيب خودشان باد، و خداوند شنواى داناست‏ (۹۸)

و بعضى از اعرابيان هستند كه به خداوند و روز بازپسين ايمان دارند و نفقات خود را مايه تقرب در نزد خداوند و درود و دعاى پيامبر مى‏شمارند، آرى آنها مايه تقرب ايشان است، زودا كه خداوند ايشان را به جوار رحمت خويش در آورد، كه خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۹۹)

و پيشروان نخستين از مهاجران و انصار و كسانى كه به نيكوكارى از ايشان پيروى كرده‏اند [تابعان‏]، خداوند از آنان خشنود است و آنان نيز از او خشنودند و براى آنان بوستانهايى آماده كرده است كه جويباران از فرودست آن جارى است و جاودانه در آنند، اين رستگارى بزرگ است‏ (۱۰۰)