و مردان و زنان مؤمن دوستدار همديگرند، كه امر به معروف و نهى از منكر مى‏كنند و نماز برپا مى‏دارند و زكات مى‏پردازند و از خداوند و پيامبر او اطاعت مى‏كنند، زودا كه خداوند بر آنان رحمت آورد، كه خداوند پيروزمند فرزانه است‏ (۷۱)

خداوند به مردان مؤمن و زنان مؤمن وعده بوستانهايى را داده است كه جويباران از فرودست آن جارى است، كه جاودانه در آنند و [نيز] خانه‏هاى پاك و پسنديده‏اى در بهشت عدن، و خشنودى الهى برتر [از همه چيز] است، اين همان رستگارى بزرگ است‏ (۷۲)

اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و با آنان درشتى كن كه سر او سرانجامشان جهنم است و بد سرانجامى است‏ (۷۳)

اينان به خداوند سوگند مى‏خورند كه نگفته‏اند ولى به راستى سخن كفرآميز را گفته‏اند، و بعد از اسلام آوردنشان كافر شده‏اند، و آهنگ كارى را كرده‏اند كه به آن دست نيافته‏اند و به انكار برنخواستند مگر از آن روى كه خداوند و پيامبرش از فضل خويش ايشان را توانگر ساخته‏اند، اگر توبه كنند برايشان بهتر است، و اگر رويگردان شوند، خداوند ايشان را در دنيا و آخرت به عذابى دردناك گرفتار خواهد ساخت و در اين سرزمين يار و ياورى ندارند (۷۴)

و از ايشان كسانى هستند كه با خداوند عهد كرده بودند كه اگر از فضل خويش به ما ببخشد، زكات خواهيم داد و از صالحان خواهيم شد (۷۵)

و چون خداوند از فضل خويش به ايشان بخشيد، در آن بخل ورزيدند و برگشتند و رويگردان شدند (۷۶)

او نيز به خاطر آنكه وعده خويش را با خداوند خلاف كرده بودند و به خاطر آنكه دروغ مى‏گفتند، تا روزى كه به لقاى او [و پاى حساب‏] برسند، به دنبال آن، [داغ‏] نفاق بر دلهايشان نهاد (۷۷)

آيا نمى‏دانند كه خداوند راز و نجوايشان را مى‏داند و اينكه خداوند داناى رازهاى نهانى است‏ (۷۸)

كسانى كه به داوطلبان مؤمن درباره صدقات [آنان‏] و نيز درباره كسانى كه چيزى جز نهايت وسع [ناچيز] خويش نمى‏يابند، طعنه مى‏زنند و آنان را ريشخند مى‏كنند، [بدانند كه‏] خداوند [به كيفر آن‏] ريشخندشان مى‏كند و عذابى دردناك [درپيش‏] دارند (۷۹)

چه براى آنان آمرزش بخواهى، چه آمرزش نخواهى [يكسان است‏]، اگر هفتاد بار براى آنان آمرزش بخواهى خداوند هرگز آنان را نخواهد آمرزيد، اين از آن است كه به خداوند و پيامبرش كفرورزيدند و خداوند نافرمانان را هدايت نمى‏كند (۸۰)