و از اعرابيان پيرامون شما و نيز از اهل مدينه منافقانى هستند كه به نفاق خوگر شده‏اند، تو آنان را نمى‏شناسى، ما ايشان را مى‏شناسيم، دو بار عذابشان خواهيم كرد، سپس دچار عذابى سهمگين شوند (۱۰۱)

و ديگرانى هستند كه به گناهان خويش اعتراف كرده‏اند و كارشايسته را با ناشايسته آميخته‏اند، باشد كه خداوند از آنان درگذرد، چرا كه خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۱۰۲)

از اموال ايشان كفاره‏اى بگير كه بدان پاكيزه‏شان كنى و در حق آنان دعا كن كه دعاى تو مايه آرامش آنان است و خداوند شنواى داناست‏ (۱۰۳)

آيا ندانسته‏اند كه خداوند است كه توبه بندگانش و نيز صدقات را مى‏پذيرد، و اينكه خداوند توبه‏پذير مهربان است‏ (۱۰۴)

و بگو كارتان را بكنيد به زودى خداوند و پيامبر او و مؤمنان در كار شما خواهند نگريست، و زودا كه به محضر داناى پنهان و پيدا بازگردانده شويد، آنگاه شما را [از حقيقت و نتيجه‏] كار و كردارتان آگاه مى‏سازد (۱۰۵)

و ديگرانى هستند كه واگذاشته به امر الهى‏اند، يا عذابشان مى‏كند يا از آنان در مى‏گذرد، و خداوند داناى فرزانه است‏ (۱۰۶)

و كسانى هستند كه مسجد را دستاويز زيان رساندن و كفر و تفرقه‏اندازى بين مؤمنان، و نيز كمينگاهى براى كسانى كه پيش از آن با خداوند و پيامبر او به محاربه برخاسته بودند، ساختند، و سوگند مى‏خورند كه هدفى جز خير و خدمت نداريم، و خداوند گواهى مى‏دهد كه ايشان دروغگو هستند (۱۰۷)

هرگز در آن درنگ مكن، چرا كه مسجدى كه از روز نخست بنيادش بر تقوا بوده است، سزاوارتر است كه در آن درنگ كنى [و] در آن مردانى هستند كه دوست دارند كه پاك و پيراسته شوند، و خداوند پاكيزگان را دوست دارد (۱۰۸)

آيا كسى كه بنياد آن [مسجد] را بر خدا ترسى و خشنودى الهى گذاشته باشد بهتر است يا كسى كه بنياد آن را بر لبه پرتگاه فرو ريختنى نهاده باشد كه به آتش دوزخ سرازيرش مى‏كند، و خداوند ستمكاران را هدايت نمى‏كند (۱۰۹)

پيوسته بنيادى كه بنا گذاشته‏اند در دلشان شك و شبهه برمى‏انگيزد تا آن زمان كه دلهايشان پاره و پراكنده شود، و خداوند داناى فرزانه است‏ (۱۱۰)