|
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ
﴿۱۱﴾
آنان که در روی زمین ظلم و طغیان کردند. (۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ
﴿۱۲﴾
و بسیار فساد و فتنه انگیختند. (۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ
﴿۱۳﴾
تا آنکه خدای تو بر آنها تازیانه عذاب پی در پی فرستاد. (۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ
﴿۱۴﴾
خدای تو البته در کمینگاه (ستمکاران) است. (۱۴)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
﴿۱۵﴾
اما انسان (کم ظرف ضعیف بی صبر) چون خدا او را برای آزمایش و امتحان کرامت و نعمتی بخشد در آن حال (مغرور ناز و نعمت شود و) گوید: خدا مرا عزیز و گرامی داشت. (۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ
﴿۱۶﴾
و چون او را باز برای آزمودن تنگ روزی کند (دلتنگ و غمین شود و) گوید: خدا مرا خوار گردانید. (۱۶)
كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ
﴿۱۷﴾
چنین نیست بلکه (به گناه بخل و طمع خوار شوید چون) هرگز یتیم نوازی نکنید. (۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ
﴿۱۸﴾
و فقیر را بر سفره طعام خود به میل و رغبت ننشانید. (۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا
﴿۱۹﴾
و مال ارث را به تمامی می‌خورید (و مراعات حق وارثان ضعیف مانند زنان و دختران و صغیران را نمی‌کنید). (۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا
﴿۲۰﴾
و سخت فریفته و مایل به مال دنیا می‌باشید (و به ثواب آخرت هیچ نمی‌پردازید). (۲۰)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو