أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ
﴿۱۷﴾
آیا مردم در خلقت شتر نمینگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟ (۱۷)
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ
﴿۱۸﴾
و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمیکنند که چگونه آن را بر افراشتهاند؟ (۱۸)
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ
﴿۱۹﴾
و کوهها را نمیبینند که چگونه بر زمین کوبیدهاند؟ (۱۹)
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
﴿۲۰﴾
و به زمین نظر نمیکنند که چگونه گستردهاند؟ (۲۰)
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ
﴿۲۱﴾
پس خلق را (به حکمتهای الهی) متذکر ساز که وظیفه پیغمبری تو غیر از این نیست. (۲۱)
لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ
﴿۲۲﴾
تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان) آنها نیستی. (۲۲)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ
﴿۲۳﴾
جز آنکه هر کس (پس از تذکر) روی از حق بگرداند و کافر شود. (۲۳)
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ
﴿۲۴﴾
او را خدا به عذابی بزرگ (در دوزخ) معذب کند. (۲۴)
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ
﴿۲۵﴾
البته باز گشت آنها به سوی ماست. (۲۵)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ
﴿۲۶﴾
آن گاه حسابشان بر ما خواهد بود. (۲۶)
|
||