بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى
﴿۱﴾
به نام پروردگارت كه بلندمرتبه است، تسبيح گوى (۱)
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى
﴿۲﴾
همانكه آفريد و سامان بخشيد (۲)
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى
﴿۳﴾
همان كسى كه اندازه آفرينى و رهنمايى كرد (۳)
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى
﴿۴﴾
و همان كسى كه چراگاهها[ى سبز و خرم] رويانيد (۴)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى
﴿۵﴾
و سرانجام آن را خاشاكى [پژمرده و] سياه گردانيد (۵)
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى
﴿۶﴾
زودا كه تو را به خواندن آوريم و از ياد مگذارى (۶)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى
﴿۷﴾
مگر آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و نهان را مىداند (۷)
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى
﴿۸﴾
و در كار تو آسانى پديد آوريم (۸)
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَى
﴿۹﴾
پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد (۹)
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَى
﴿۱۰﴾
زودا كسى كه خشيت پيشه كرده است، پند گيرد (۱۰)
|
||