فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ
﴿۵﴾
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است (۵)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ
﴿۶﴾
از آب جهنده اى خلق شده (۶)
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ
﴿۷﴾
[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مى آيد (۷)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ
﴿۸﴾
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست (۸)
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ
﴿۹﴾
آن روز كه رازها [همه] فاش شود (۹)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ
﴿۱۰﴾
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى (۱۰)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ
﴿۱۱﴾
سوگند به آسمان بارشانگيز (۱۱)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ
﴿۱۲﴾
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] (۱۲)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ
﴿۱۳﴾
[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ
﴿۱۴﴾
و آن شوخى نيست (۱۴)
|
||