يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ
﴿۶﴾
هان اى انسان تو در راه پروردگارت سخت كوشيدهاى [و رنج بردهاى] و به لقاى او نايل خواهى شد (۶)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ
﴿۷﴾
اما هر كس كه كارنامهاش به دست راستش داده شود (۷)
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا
﴿۸﴾
زودا كه حسابى آسان، با او محاسبه گردد (۸)
وَيَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا
﴿۹﴾
و شادمان به سوى خانوادهاش بازگردد (۹)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ
﴿۱۰﴾
و اما هر كس كه كارنامهاش از پس پشتش به او داده شود (۱۰)
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا
﴿۱۱﴾
زودا كه زارى سر دهد (۱۱)
وَيَصْلَى سَعِيرًا
﴿۱۲﴾
و به دوزخ در آيد (۱۲)
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا
﴿۱۳﴾
چرا كه او در ميان خانوادهاش [به ناحق] شادمان بود (۱۳)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ
﴿۱۴﴾
و مىپنداشت كه هرگز [به قيامت] باز نگردد (۱۴)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا
﴿۱۵﴾
آرى بىگمان پروردگارش به [احوال] او بينا بود (۱۵)
|
||