|
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا
﴿۱۱﴾
او بر هلاک خود آه و فریاد حسرت بسیار کند. (۱۱)
وَيَصْلَى سَعِيرًا
﴿۱۲﴾
و به آتش سوزان دوزخ در افتد. (۱۲)
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا
﴿۱۳﴾
که او میان کسانش بسیار مغرور و مسرور بود. (۱۳)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ
﴿۱۴﴾
و گمان کرد که ابدا (به سوی خدا) باز نخواهد گشت. (۱۴)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا
﴿۱۵﴾
بلی خدا به احوال و اعمال او کاملا آگاه است. (۱۵)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ
﴿۱۶﴾
چنین نیست (که خدا از فعل مخلوقش آگه نباشد) قسم به شفق (و روشنی او وقت غروب، هنگام نماز مغرب). (۱۶)
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ
﴿۱۷﴾
و قسم به شب تار و آنچه در خود گرد آورده (و در دل شب خزیده و آرام گرفته). (۱۷)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ
﴿۱۸﴾
و قسم به ماه تابان هنگام بدر که تمام فروزان شود. (۱۸)
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ
﴿۱۹﴾
(قسم به این امور) که شما حوال گوناگون و حوادث رنگارنگ (از نخستین خلقت تا مرگ و برزخ و ورود به بهشت و دوزخ) خواهید یافت. (۱۹)
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
﴿۲۰﴾
پس کافران از چه رو ایمان نمی‌آورند؟ (۲۰)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو