ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۱۷﴾
و به آنان گویند: این همان دوزخی است که تکذیب آن میکردید. (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
﴿۱۸﴾
چنین نیست (که شما کافران پنداشتید، امروز) نکو کاران عالم با نامه اعمالشان در بهشت علّیّین روند. (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
﴿۱۹﴾
و چگونه به حقیقت علّیّین آگاه توانی شد؟ (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۲۰﴾
کتابی است (که به قلم حق) نوشته شده. (۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۱﴾
که مقربان درگاه حق به مشاهده آن مقام نائل شوند. (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۲۲﴾
محققا نیکوکاران در بهشت ابد متنعّمند. (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۲۳﴾
آنجا بر تختها (ی عزت تکیه زنند و رحمت و نعمتهای خدا را) بنگرند. (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
﴿۲۴﴾
در رخسارشان نشاط و شادمانی نعیم بهشتی خواهی دید. (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
﴿۲۵﴾
(ساقیان حور و غلمان) به آنها شراب ناب سر به مهر بنوشانند. (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
﴿۲۶﴾
که به مشک مهر کردهاند و راغبان (عاقل) بر این نعمت و شادمانی ابدی باید به شوق و رغبت بکوشند. (۲۶)
|
||