الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۱۱﴾
كسانى كه روز جزا را منكرند (۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
﴿۱۲﴾
و جز هر تجاوزگر گناهكار هيچ كس آن را انكار نكند (۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۳﴾
كه چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد افسانههاى پيشينيان است (۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
﴿۱۴﴾
چنين نيست، بلكه آنچه كردهاند بر دلهايشان زنگار نهاده است (۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ
﴿۱۵﴾
چنين نيست، آنان در چنين روز از ديدار پروردگارشان در پرده باشند (۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ
﴿۱۶﴾
سپس آنان در آينده به دوزخند (۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۱۷﴾
سپس گفته شود اين همان است كه به آن انكار مىورزيديد (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
﴿۱۸﴾
چنين نيست، بىگمان كارنامه نيكان در عليين است (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
﴿۱۹﴾
و تو چه دانى عليين چيست (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۲۰﴾
كتابى است نگاشته (۲۰)
|
||