الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۱۱﴾
همانها كه روز قيامت را انكار ميكنند. (۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
﴿۱۲﴾
و تنها كساني آن را انكار ميكنند كه متجاوز و گنهكارند. (۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۳﴾
همان كس كه وقتي آيات ما بر او خوانده ميشود ميگويد: اين افسانه هاي پيشينيان است! (۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
﴿۱۴﴾
چنين نيست كه آنها خيال ميكنند، بلكه اعمالشان چون زنگاري بر دلهايشان نشسته! (۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ
﴿۱۵﴾
چنين نيست كه آنها ميپندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ
﴿۱۶﴾
سپس آنها مسلما وارد دوزخ ميشوند. (۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۱۷﴾
بعد به آنها گفته ميشود اين همان چيزي است كه آن را تكذيب ميكرديد! (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
﴿۱۸﴾
چنان نيست كه آنها (درباره معاد) خيال ميكنند، بلكه نامه اعمال نيكان در عليين است. (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
﴿۱۹﴾
و تو چه ميداني عليين چيست؟! (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۲۰﴾
نامه اي است رقم زده شده و سرنوشتي است قطعي. (۲۰)
|
||