|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ
﴿۱﴾
واى بر كمفروشان (۱)
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ
﴿۲﴾
كسانى كه چون از مردمان پيمانه مىستانند، كامل مىگيرند (۲)
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ
﴿۳﴾
و چون به ايشان پيمانه دهند يا برايشان [كالايى] بركشند، كم مىگذارند (۳)
أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ
﴿۴﴾
آيا اينان نمىدانند كه برانگيخته خواهند شد (۴)
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ
﴿۵﴾
در روزى بزرگ (۵)
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ
﴿۶﴾
روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان بايستند (۶)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ
﴿۷﴾
چنين نيست، بىگمان كارنامه نافرمانان در سجين است (۷)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ
﴿۸﴾
و تو چه دانى سجين چيست؟ (۸)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۹﴾
كتابى است نگاشته (۹)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۱۰﴾
در چنين روز واى بر منكران (۱۰)
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۱۱﴾
كسانى كه روز جزا را منكرند (۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
﴿۱۲﴾
و جز هر تجاوزگر گناهكار هيچ كس آن را انكار نكند (۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۳﴾
كه چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد افسانههاى پيشينيان است (۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
﴿۱۴﴾
چنين نيست، بلكه آنچه كردهاند بر دلهايشان زنگار نهاده است (۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ
﴿۱۵﴾
چنين نيست، آنان در چنين روز از ديدار پروردگارشان در پرده باشند (۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ
﴿۱۶﴾
سپس آنان در آينده به دوزخند (۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۱۷﴾
سپس گفته شود اين همان است كه به آن انكار مىورزيديد (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
﴿۱۸﴾
چنين نيست، بىگمان كارنامه نيكان در عليين است (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
﴿۱۹﴾
و تو چه دانى عليين چيست (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۲۰﴾
كتابى است نگاشته (۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۱﴾
كه مقربان شاهد آنند (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۲۲﴾
بىگمان نيكان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۲۳﴾
بر او رنگها [نشستهاند و] مىنگرند (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
﴿۲۴﴾
در چهرههايشان خرمى ناز و نعمت را باز مىشناسى (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
﴿۲۵﴾
از شرابى مهر شده به آنان نوشانند (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
﴿۲۶﴾
كه مهر آن از مشك است و در اين راه است كه رقابتكوشان بايد به رقابت كوشند (۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ
﴿۲۷﴾
و آميزه آن از تسنيم است (۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۸﴾
چشمهاى كه مقربان از آن مىنوشند (۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
﴿۲۹﴾
بىگمان كسانى كه گناه كردهاند به مؤمنان مىخنديدند (۲۹)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
﴿۳۰﴾
و چون از كنار ايشان مىگذشتند، به چشم و ابرو اشارت مىكردند (۳۰)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ
﴿۳۱﴾
و چون به سوى خانوادهشان باز مىگشتند، ريشخند كنان باز مىگشتند (۳۱)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ
﴿۳۲﴾
و چون ايشان را مىديدند مىگفتند اينان گمراهانند (۳۲)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ
﴿۳۳﴾
و آنان را بر ايشان نگهبان نفرستاده بودند (۳۳)
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ
﴿۳۴﴾
حال امروز مؤمنان به كافران مىخندند (۳۴)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۳۵﴾
كه بر او رنگها مىنگرند (۳۵)
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
﴿۳۶﴾
كه آيا به كافران در برابر آنچه كرده بودند جزا داده مىشود (۳۶)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو