|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ
﴿۱﴾
واي بر كمفروشان. (۱)
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ
﴿۲﴾
آنها كه وقتي براي خود كيل ميكنند حق خود را به طور كامل ميگيرند. (۲)
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ
﴿۳﴾
اما هنگامي كه ميخواهند براي ديگران كيل يا وزن كنند كم ميگذارند! (۳)
أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ
﴿۴﴾
آيا آنها باور ندارند كه برانگيخته ميشوند. (۴)
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ
﴿۵﴾
در روزي بزرگ. (۵)
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ
﴿۶﴾
روزي كه مردم در پيشگاه رب العالمين ميايستند. (۶)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ
﴿۷﴾
چنين نيست كه آنها (درباره قيامت خيال ميكنند) مسلما نامه اعمال فاجران در سجين است! (۷)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ
﴿۸﴾
تو چه ميداني سجين چيست ؟ (۸)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۹﴾
نامه اي است رقم زده شده و سرنوشتي است حتمي. (۹)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
﴿۱۰﴾
واي در آن روز بر تكذيب كنندگان. (۱۰)
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۱۱﴾
همانها كه روز قيامت را انكار ميكنند. (۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
﴿۱۲﴾
و تنها كساني آن را انكار ميكنند كه متجاوز و گنهكارند. (۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۳﴾
همان كس كه وقتي آيات ما بر او خوانده ميشود ميگويد: اين افسانه هاي پيشينيان است! (۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
﴿۱۴﴾
چنين نيست كه آنها خيال ميكنند، بلكه اعمالشان چون زنگاري بر دلهايشان نشسته! (۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ
﴿۱۵﴾
چنين نيست كه آنها ميپندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند. (۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ
﴿۱۶﴾
سپس آنها مسلما وارد دوزخ ميشوند. (۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
﴿۱۷﴾
بعد به آنها گفته ميشود اين همان چيزي است كه آن را تكذيب ميكرديد! (۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
﴿۱۸﴾
چنان نيست كه آنها (درباره معاد) خيال ميكنند، بلكه نامه اعمال نيكان در عليين است. (۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ
﴿۱۹﴾
و تو چه ميداني عليين چيست؟! (۱۹)
كِتَابٌ مَرْقُومٌ
﴿۲۰﴾
نامه اي است رقم زده شده و سرنوشتي است قطعي. (۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۱﴾
كه مقربان شاهد آنند. (۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
﴿۲۲﴾
مسلما نيكان در انواع نعمت متنعمند. (۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۲۳﴾
بر تختهاي زيباي بهشتي تكيه كرده و به زيباييهاي بهشت مينگرند. (۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ
﴿۲۴﴾
در چهره هاي آنها طراوت و نشاط نعمت را ميبيني. (۲۴)
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ
﴿۲۵﴾
آنها از شراب زلال دست نخورده سربسته اي سيراب ميشوند. (۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
﴿۲۶﴾
مهري كه بر آن نهاده شده از مشك است، و در اين نعمتهاي بهشتي بايد راغبان بر يكديگر پيشي گيرند! (۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ
﴿۲۷﴾
اين شراب (طهور) ممزوج با تسنيم است. (۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ
﴿۲۸﴾
همان چشمه اي كه مقربان از آن مينوشند. (۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
﴿۲۹﴾
بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤ منان ميخنديدند. (۲۹)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
﴿۳۰﴾
و هنگامي كه از كنار آنها (جمع مؤ منان) ميگذشتند آنها را با اشارات مورد سخريه قرار ميدادند. (۳۰)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ
﴿۳۱﴾
و هنگامي كه به سوي خانواده خود باز ميگشتند مسرور و خندان بودند. (۳۱)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ
﴿۳۲﴾
و هنگامي كه آنها (مؤ منان) را ميديدند ميگفتند: اينها گمراهانند. (۳۲)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ
﴿۳۳﴾
در حالي كه آنها هرگز ماءمور مراقبت و متكفل آنان (مؤ منان) نبودند. (۳۳)
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ
﴿۳۴﴾
ولي امروز مؤ منان به كفار ميخندند. (۳۴)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ
﴿۳۵﴾
در حالي كه بر تختهاي مزين بهشتي نشسته اند و نگاه ميكنند. (۳۵)
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
﴿۳۶﴾
آيا كفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (۳۶)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو