وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و چون آسمان پاره پاره گردد (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و چون دوزخ فروزانده گردد (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و چون بهشت نزديك آورده شود (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
هر كس بداند كه چه آماده ساخته است (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
﴿۱۵﴾
پس سوگند مىخورم به اختران باز گردنده (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
﴿۱۶﴾
سيارگان پنهان رونده (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
﴿۱۷﴾
و سوگند به شب چون برود (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
﴿۱۸﴾
و سوگند به صبح چون بدمد (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۱۹﴾
كه آن بر خوانده پيامآورى گرامى است (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ
﴿۲۰﴾
نيرومندى كه نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است (۲۰)
|
||