وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
﴿۱۵﴾
پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
﴿۱۶﴾
ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
﴿۱۷﴾
و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
﴿۱۸﴾
و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۱۹﴾
که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ
﴿۲۰﴾
نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. (۲۰)
|
||