بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ
﴿۱﴾
آنگاه كه خورشيد تاريك شود (۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ
﴿۲﴾
و آنگاه كه ستارگان رو به خاموشى نهند (۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ
﴿۳﴾
و آنگاه كه كوهها روان كرده شوند (۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ
﴿۴﴾
و آنگاه كه شتران آبستن دهماهه[ى بس عزيز] وانهاده گردند (۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ
﴿۵﴾
و آنگاه كه جانوران گرد آورده شوند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ
﴿۶﴾
و آنگاه كه درياها افروخته گردد (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ
﴿۷﴾
و آنگاه كه جانها را قرين همدگر كنند (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ
﴿۸﴾
و آنگاه كه از دختر زنده به گور شده پرسيده شود (۸)
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ
﴿۹﴾
كه به كدامين گناه [به ناحق] كشته شده است (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ
﴿۱۰﴾
و چون كارنامهها گشوده شود (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
﴿۱۱﴾
و چون آسمان پاره پاره گردد (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ
﴿۱۲﴾
و چون دوزخ فروزانده گردد (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ
﴿۱۳﴾
و چون بهشت نزديك آورده شود (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
﴿۱۴﴾
هر كس بداند كه چه آماده ساخته است (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
﴿۱۵﴾
پس سوگند مىخورم به اختران باز گردنده (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
﴿۱۶﴾
سيارگان پنهان رونده (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
﴿۱۷﴾
و سوگند به شب چون برود (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
﴿۱۸﴾
و سوگند به صبح چون بدمد (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
﴿۱۹﴾
كه آن بر خوانده پيامآورى گرامى است (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ
﴿۲۰﴾
نيرومندى كه نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است (۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ
﴿۲۱﴾
در آنجا فرمانش برند و امينش شمرند (۲۱)
وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ
﴿۲۲﴾
و همسخن شما ديوانه نيست (۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ
﴿۲۳﴾
و به راستى او [جبرئيل] را در افق آشكار ديده است (۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ
﴿۲۴﴾
و او در [گزاردن] وحى غيبى، بخيل نيست (۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ
﴿۲۵﴾
و آن سخن شيطان مطرود نيست (۲۵)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ
﴿۲۶﴾
پس به كجا مىرويد؟ (۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ
﴿۲۷﴾
آن جز پندآموزى براى جهانيان نيست (۲۷)
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ
﴿۲۸﴾
براى هر كس از شما كه بخواهد راستى و درستى پيشه كند (۲۸)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
﴿۲۹﴾
و نخواهيد مگر آنچه خداوند، كه پروردگار جهانيان است، بخواهد (۲۹)
|
||