ParsQuran
سوره ۸۱: التكوير - جزء ۳۰ - ترجمه خرمشاهی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾
آنگاه كه خورشيد تاريك شود (۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿۲﴾
و آنگاه كه ستارگان رو به خاموشى نهند (۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾
و آنگاه كه كوهها روان كرده شوند (۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾
و آنگاه كه شتران آبستن ده‏ماهه‏[ى بس عزيز] وانهاده گردند (۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾
و آنگاه كه جانوران گرد آورده شوند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾
و آنگاه كه درياها افروخته گردد (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾
و آنگاه كه جانها را قرين همدگر كنند (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾
و آنگاه كه از دختر زنده به گور شده پرسيده شود (۸)
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾
كه به كدامين گناه [به ناحق‏] كشته شده است‏ (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾
و چون كارنامه‏ها گشوده شود (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
و چون آسمان پاره پاره گردد (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
و چون دوزخ فروزانده گردد (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
و چون بهشت نزديك آورده شود (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
هر كس بداند كه چه آماده ساخته است‏ (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
پس سوگند مى‏خورم به اختران باز گردنده‏ (۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾
سيارگان پنهان رونده‏ (۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
و سوگند به شب چون برود (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
و سوگند به صبح چون بدمد (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾
كه آن بر خوانده پيام‏آورى گرامى است‏ (۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾
نيرومندى كه نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است‏ (۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿۲۱﴾
در آنجا فرمانش برند و امينش شمرند (۲۱)
وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾
و همسخن شما ديوانه نيست‏ (۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿۲۳﴾
و به راستى او [جبرئيل‏] را در افق آشكار ديده است‏ (۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿۲۴﴾
و او در [گزاردن‏] وحى غيبى، بخيل نيست‏ (۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿۲۵﴾
و آن سخن شيطان مطرود نيست‏ (۲۵)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾
پس به كجا مى‏رويد؟ (۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾
آن جز پندآموزى براى جهانيان نيست‏ (۲۷)
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾
براى هر كس از شما كه بخواهد راستى و درستى پيشه كند (۲۸)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۹﴾
و نخواهيد مگر آنچه خداوند، كه پروردگار جهانيان است، بخواهد (۲۹)