به نام خداوند رحمتگر مهربان

هنگامی که خورشید را به هم درپیچند (۱)

و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند (۲)

و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (۳)

و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود (۴)

و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (۵)

و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (۶)

و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (۷)

و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (۸)

به کدام گناه کشته شده؟ (۹)

و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. (۱۰)

و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (۱۱)

و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (۱۲)

و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (۱۳)

[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (۱۴)

پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (۱۵)

ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (۱۶)

و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (۱۷)

و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (۱۸)

که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (۱۹)

نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. (۲۰)

آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین است…. (۲۱)

و رفیق و یار شما دیوانه نیست. (۲۲)

بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است، (۲۳)

و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیست (۲۴)

و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛ (۲۵)

پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟ (۲۶)

قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛ (۲۷)

برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیماید (۲۸)

و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد. (۲۹)