وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى
﴿۳﴾
و تو چه دانى چه بسا او پاكدلى ورزد (۳)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَى
﴿۴﴾
يا پندگيرد و پندش سود بخشد (۴)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى
﴿۵﴾
اما كسى كه بىنيازى نشان مىدهد (۵)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى
﴿۶﴾
[چرا] تو به او مىپردازى (۶)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى
﴿۷﴾
و اگر هم پاكدلى پيشه نكند، ايرادى بر تو نيست (۷)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَى
﴿۸﴾
و اما كسى كه شتابان به سويت آمد (۸)
وَهُوَ يَخْشَى
﴿۹﴾
و او خشيت مىورزد (۹)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى
﴿۱۰﴾
تو از او به ديگرى مىپردازى (۱۰)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ
﴿۱۱﴾
چنين نيست، آن پندآموزى است (۱۱)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ
﴿۱۲﴾
هر كه خواهد آن را ياد كند (۱۲)
|
||