كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ
﴿۲۳﴾
حاشا، او آنچه به او فرمان داده بود، انجام نداد (۲۳)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ
﴿۲۴﴾
پس بايد انسان به خوراك خويش بنگرد (۲۴)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا
﴿۲۵﴾
ما آب را به فراوانى فرو ريختهايم (۲۵)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا
﴿۲۶﴾
سپس زمين را به نيكى برشكافتهايم (۲۶)
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا
﴿۲۷﴾
و در آن دانه [ها] روياندهايم (۲۷)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا
﴿۲۸﴾
و نيز انگور و سبزيجات (۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا
﴿۲۹﴾
و درخت زيتون و خرما (۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا
﴿۳۰﴾
و بوستانهاى انبوه (۳۰)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
﴿۳۱﴾
و ميوه و علف (۳۱)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۲﴾
كالايى براى شما و براى چارپايانتان (۳۲)
|
||