|
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا
﴿۳۱﴾
و از آن آب و گیاه پدید آورد. (۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا
﴿۳۲﴾
و کوهها را بر روی آن استوار ساخت. (۳۲)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۳﴾
تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید. (۳۳)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى
﴿۳۴﴾
پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید. (۳۴)
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى
﴿۳۵﴾
در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد. (۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى
﴿۳۶﴾
و دوزخ برای بینندگان آشکار شود. (۳۶)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى
﴿۳۷﴾
پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد. (۳۷)
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
﴿۳۸﴾
و زندگی دنیا را برگزید. (۳۸)
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى
﴿۳۹﴾
دوزخ جایگاه اوست. (۳۹)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى
﴿۴۰﴾
و هر کس از حضور در پیشگاه عزّ ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست. (۴۰)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو