|
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا
﴿۲۷﴾
آيا شما استوار آفريدهتريد يا آسمان كه آن را برافراشت (۲۷)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا
﴿۲۸﴾
سقف آن را بلند بركشيد و آن را استوار كرد (۲۸)
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا
﴿۲۹﴾
و شب آن را تاريك كرد و روز آن را برآورد (۲۹)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا
﴿۳۰﴾
و بعد از آن زمين را گستراند (۳۰)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا
﴿۳۱﴾
از آن آب و چراگاه بيرون آورد (۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا
﴿۳۲﴾
و كوهها را استوار بداشت (۳۲)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ
﴿۳۳﴾
براى برخوردارى شما و چارپايانتان (۳۳)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى
﴿۳۴﴾
آنگاه كه هنگامه بزرگ فرارسد (۳۴)
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى
﴿۳۵﴾
روزى كه انسان از آنچه كوشيده است، ياد آورد (۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَى
﴿۳۶﴾
و جهنم براى هر كه درنگرد آشكار شود (۳۶)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو