بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ
﴿۱﴾
از چه از همديگر مىپرسند؟ (۱)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ
﴿۲﴾
از خبر بزرگ (۲)
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ
﴿۳﴾
همانكه ايشان در آن اختلاف دارند (۳)
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ
﴿۴﴾
چنين نيست، زودا كه بدانند (۴)
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ
﴿۵﴾
باز چنين نيست زودا كه بدانند (۵)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا
﴿۶﴾
آيا زمين را زيرانداز نساختهايم؟ (۶)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا
﴿۷﴾
و كوهها را مانند ميخها (۷)
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا
﴿۸﴾
و شما را به صورت جفتها[ى گوناگون] آفريدهايم (۸)
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا
﴿۹﴾
و خوابتان را مايه آرامش گرداندهايم (۹)
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا
﴿۱۰﴾
و شب را همچون پوششى ساختهايم (۱۰)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا
﴿۱۱﴾
و روز را وقت تلاش معاش قرار دادهايم (۱۱)
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا
﴿۱۲﴾
و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشتهايم (۱۲)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا
﴿۱۳﴾
و چراغى درخشان پديد آوردهايم (۱۳)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا
﴿۱۴﴾
و از ابرها آبى ريزان فرو فرستادهايم (۱۴)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا
﴿۱۵﴾
تا بدان دانه و گياه برآوريم (۱۵)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا
﴿۱۶﴾
و بوستانهايى انبوه (۱۶)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا
﴿۱۷﴾
بىگمان روز داورى، هنگامى معين است (۱۷)
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا
﴿۱۸﴾
روزى كه در صور دميده شود و فوج فوج بياييد (۱۸)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا
﴿۱۹﴾
و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد (۱۹)
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا
﴿۲۰﴾
و كوهها روان كرده شود و چون سرابى باشد (۲۰)
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا
﴿۲۱﴾
بىگمان جهنم كمينگاهى است (۲۱)
لِلطَّاغِينَ مَآبًا
﴿۲۲﴾
و بازگشتگاه سركشان است (۲۲)
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا
﴿۲۳﴾
كه روزگارانى در آن به سر برند (۲۳)
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا
﴿۲۴﴾
در آن نه خنكى بينند نه نوشابهاى چشند (۲۴)
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا
﴿۲۵﴾
مگر آب جوش و چركابه (۲۵)
جَزَاءً وِفَاقًا
﴿۲۶﴾
كه جزايى موافق [اعمال ايشان] است (۲۶)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا
﴿۲۷﴾
آنان حساب و كتابى را اميد نمىداشتند (۲۷)
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا
﴿۲۸﴾
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند (۲۸)
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا
﴿۲۹﴾
و هر چيزى را در نامهاى به شمار آوردهايم (۲۹)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا
﴿۳۰﴾
پس بچشيد كه هرگز جز به عذابتان نمىافزاييم (۳۰)
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا
﴿۳۱﴾
بىگمان پرهيزگاران را رستگارى است (۳۱)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا
﴿۳۲﴾
بوستانها و درختان انگور (۳۲)
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا
﴿۳۳﴾
و [حوريان] نارپستان همسال (۳۳)
وَكَأْسًا دِهَاقًا
﴿۳۴﴾
و جامهاى سرشار (۳۴)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا
﴿۳۵﴾
در آنجا نه لغوى بشنوند و نه دروغى (۳۵)
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا
﴿۳۶﴾
پاداشى است از سوى پروردگارت و بخششى بسنده است (۳۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا
﴿۳۷﴾
پروردگار آسمانها و زمين و مابين آنها كه خداى رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند (۳۷)
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا
﴿۳۸﴾
روزى كه روح [جبرئيل] و فرشتگان به صف ايستند و هيچيك جز كسى كه خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گويد، سخن نگويند (۳۸)
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا
﴿۳۹﴾
اين روز واقعى است پس هر كه خواهد بازگشتگاهى به سوى پروردگار خويش بجويد (۳۹)
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا
﴿۴۰﴾
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم، از روزى كه هر انسانى به [نتيجه] آنچه به دستان خويش پيش فرستاده است، بنگرد و كافر [از سر حسرت] گويد كاش من خاك بودم (۴۰)
|
||