|
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
﴿۲۱﴾
و [بهره ديرياب] آخرت را فرو مىگذاريد (۲۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ
﴿۲۲﴾
در چنين روز، چهرههايى تازه و خرم باشد (۲۲)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
﴿۲۳﴾
به سوى پروردگارشان نگران (۲۳)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
﴿۲۴﴾
و در چنين روز چهرههايى دژم باشد (۲۴)
تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
﴿۲۵﴾
كه مىداند بلايى كمرشكن بر سر او آيد (۲۵)
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ
﴿۲۶﴾
حاشا، چون جان به گلوگاهها رسد (۲۶)
وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ
﴿۲۷﴾
و گفته شود كيست افسونگر [درمانگر] (۲۷)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
﴿۲۸﴾
و به يقين داند كه هنگام جدايى است (۲۸)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
﴿۲۹﴾
و هنگامه بالا گيرد (۲۹)
إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
﴿۳۰﴾
در چنين روز سير و سرانجام به سوى پروردگار توست (۳۰)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو