ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ
﴿۱۹﴾
سپس بيان و توضيح آن نيز بر عهده ماست (۱۹)
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ
﴿۲۰﴾
چنين نيست كه شما مى پنداريد و دلايل معاد را كافى نمیدانید بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد و هوسرانى بىقيد و شرط را (۲۰)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
﴿۲۱﴾
و آخرت را رها مى كنيد (۲۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ
﴿۲۲﴾
آرى در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است (۲۲)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
﴿۲۳﴾
و به پروردگارش مى نگرد (۲۳)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
﴿۲۴﴾
و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است (۲۴)
تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
﴿۲۵﴾
زيرا مى داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى شكند (۲۵)
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ
﴿۲۶﴾
چنين نيست كه انسان مى پندارد او ايمان نمى آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد (۲۶)
وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ
﴿۲۷﴾
و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد (۲۷)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
﴿۲۸﴾
و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند (۲۸)
|
||