بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
﴿۱۴﴾
بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است. (۱۴)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ
﴿۱۵﴾
هر چند (در ظاهر) براي خود عذرهائي بتراشد. (۱۵)
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ
﴿۱۶﴾
زبانت را به خاطر عجله براي خواندن آن (قرآن) حركت مده. (۱۶)
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ
﴿۱۷﴾
چرا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست. (۱۷)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ
﴿۱۸﴾
و هنگامي كه ما آن را خوانديم از آن پيروي كن. (۱۸)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ
﴿۱۹﴾
سپس بيان (و توضيح) آن نيز بر عهده ماست. (۱۹)
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ
﴿۲۰﴾
چنين نيست كه شما ميپنداريد (و دلايل معاد را مخفي ميشمريد) بلكه شما دنياي زودگذر را دوست داريد (و هوسراني بيقيد و شرط را). (۲۰)
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
﴿۲۱﴾
و آخرت را رها ميكنيد. (۲۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ
﴿۲۲﴾
در آن روز صورتهائي شاداب و مسرور است. (۲۲)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
﴿۲۳﴾
و به پروردگارش مينگرد! (۲۳)
|
||