وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ
﴿۷﴾
و براى پروردگارت شكيبايى كن (۷)
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ
﴿۸﴾
پس چون در صور دميده شود (۸)
فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ
﴿۹﴾
آن روز [چه] روز ناگوارى است (۹)
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ
﴿۱۰﴾
بر كافران آسان نيست (۱۰)
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا
﴿۱۱﴾
مرا با آنكه [او را] تنها آفريدم واگذار (۱۱)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا
﴿۱۲﴾
و دارايى بسيار به او بخشيدم (۱۲)
وَبَنِينَ شُهُودًا
﴿۱۳﴾
و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (۱۳)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا
﴿۱۴﴾
و برايش [عيش خوش] آماده كردم (۱۴)
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ
﴿۱۵﴾
باز [هم] طمع دارد كه بيفزايم (۱۵)
كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا
﴿۱۶﴾
ولى نه زيرا او دشمن آيات ما بود (۱۶)
|
||