ParsQuran
سوره ۷۴: المدثر - جزء ۲۹ - ترجمه مکارم شیرازی

حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿۴۷﴾
تا زماني كه مرگ ما فرا رسيد. (۴۷)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿۴۸﴾
لذا شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودي نمي‏بخشيد. (۴۸)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿۴۹﴾
چرا آنها اينهمه از تذكر گريزانند؟ (۴۹)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿۵۰﴾
گوئي آنها گورخراني هستند رميده. (۵۰)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾
كه از شير فرار كرده‏ اند! (۵۱)
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾
بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ اي (از سوي خدا) براي او فرستاده شود. (۵۲)
كَلَّا بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾
چنين نيست كه آنها مي‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمي‏ترسند. (۵۳)
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿۵۴﴾
چنين نيست كه آنها مي‏گويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآوري است. (۵۴)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۵۵﴾
هر كس بخواهد از آن پند مي‏گيرد. (۵۵)
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾
و هيچكس پند نمي‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد، او اهل تقوي و آمرزش است. (۵۶)