وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ
﴿۳۱﴾
و ما نگهبانان آتش دوزخ را جز از فرشتگان نگماشتهايم، و شماره آنان را جز آزمونى براى كافران نگرداندهايم، تا سرانجام اهل كتاب يقينى افزونتر يابند، و اهل ايمان، بر ايمان خود بيفزايند، و اهل كتاب و مؤمنان [/مسلمانان] شك و شبهه نورزند، و تا سرانجام بيماردلان و كافران بگويند، خداوند از اين توصيف چه مىخواهد؟ بدينسان خداوند هر كس را بخواهد بيراه مىگذارد، و هر كس را بخواهد به راه مىآورد، و سپاهيان پروردگارت را كسى جز خود او نمىشناسد، و اين جز پندآموزى براى بشر نيست (۳۱)
كَلَّا وَالْقَمَرِ
﴿۳۲﴾
چنين نيست [كه گويند]، سوگند به ماه (۳۲)
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ
﴿۳۳﴾
و شب چون بگذرد (۳۳)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ
﴿۳۴﴾
[و] سوگند به صبح چون روشن شود (۳۴)
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ
﴿۳۵﴾
آن يكى از سترگهاست (۳۵)
نَذِيرًا لِلْبَشَرِ
﴿۳۶﴾
هشداردهنده بشر است (۳۶)
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ
﴿۳۷﴾
براى هر كس از شما كه خواهد [در راه حق و ايمان] پيشتر آيد، يا بازپس ماند (۳۷)
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ
﴿۳۸﴾
هر كس در گرو كردار خويش است (۳۸)
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ
﴿۳۹﴾
مگر اصحاب يمين (۳۹)
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ
﴿۴۰﴾
كه در بوستانهايى [هستند و] همپرسى مىكنند (۴۰)
|
||