بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ
﴿۱﴾
اي در بستر خواب آرميده! (۱)
قُمْ فَأَنْذِرْ
﴿۲﴾
برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده). (۲)
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ
﴿۳﴾
و پروردگارت را بزرگ بشمار. (۳)
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ
﴿۴﴾
و لباست را پاك كن. (۴)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ
﴿۵﴾
و از پليديها بپرهيز. (۵)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ
﴿۶﴾
و منت مگذار، و فزوني مطلب. (۶)
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ
﴿۷﴾
و به خاطر پروردگارت شكيبائي كن. (۷)
فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ
﴿۸﴾
هنگامي كه در صور دميده شود. (۸)
فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ
﴿۹﴾
آن روز روز سختي است. (۹)
عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ
﴿۱۰﴾
و براي كافران آسان نيست. (۱۰)
ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا
﴿۱۱﴾
مرا با كسي كه او را تنها آفريدم واگذار! (۱۱)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا
﴿۱۲﴾
همان كس كه براي او مال گسترده اي قرار دادم. (۱۲)
وَبَنِينَ شُهُودًا
﴿۱۳﴾
و فرزنداني كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند. (۱۳)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا
﴿۱۴﴾
و وسائل زندگي را از هر نظر براي وي فراهم ساختم. (۱۴)
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ
﴿۱۵﴾
باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم! (۱۵)
كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا
﴿۱۶﴾
هرگز چنين نخواهد شد، چرا كه او نسبت به آيات ما دشمني ميورزد. (۱۶)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا
﴿۱۷﴾
به زودي او را مجبور ميكنم كه از قله زندگي بالا رود (سپس او را به زير ميافكنم) (۱۷)
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ
﴿۱۸﴾
او (براي مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت. (۱۸)
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ
﴿۱۹﴾
مرگ بر او باد چگونه (براي مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد. (۱۹)
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ
﴿۲۰﴾
باز هم مرگ بر او چگونه مطلب (و نقشه شيطاني خود را) آماده نمود. (۲۰)
ثُمَّ نَظَرَ
﴿۲۱﴾
سپس نگاهي افكند. (۲۱)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ
﴿۲۲﴾
بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد. (۲۲)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ
﴿۲۳﴾
سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد. (۲۳)
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ
﴿۲۴﴾
و سرانجام گفت اين (قرآن) چيزي جز يك سحر جالب همچون سحرهاي پيشينيان نيست! (۲۴)
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ
﴿۲۵﴾
اين جز سخن انسان نميباشد! (۲۵)
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ
﴿۲۶﴾
(اما) به زودي او را وارد دوزخ ميكنيم. (۲۶)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ
﴿۲۷﴾
و تو نميداني دوزخ چيست ؟ (۲۷)
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ
﴿۲۸﴾
(آتشي است كه) نه چيزي را باقي ميگذارد و نه چيزي را رها ميسازد! (۲۸)
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ
﴿۲۹﴾
پوست تن را به كلي دگرگون ميكند. (۲۹)
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ
﴿۳۰﴾
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده اند! (۳۰)
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ
﴿۳۱﴾
ماءموران دوزخ را جز فرشتگان (عذاب) قرار نداديم، و تعداد آنها را جز براي آزمايش كافران معين نكرديم، تا اهل كتاب (يهود و نصاري) يقين پيدا كنند، و ايمان مؤ منان افزوده شود، و اهل كتاب و مؤ منان (در حقانيت اين كتاب آسماني) ترديد به خود راه ندهند، و كافران بگويند: خدا از اين توصيف چه منظوري دارد؟ (آري) اينگونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه ميسازد و هر كس را بخواهد هدايت ميكند، و لشكريان پروردگارت را جز او كسي نميداند، و اين جز هشدار و تذكري براي انسانها نيست. (۳۱)
كَلَّا وَالْقَمَرِ
﴿۳۲﴾
اينچنين نيست كه آنها تصور ميكنند، سوگند به ماه. (۳۲)
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ
﴿۳۳﴾
و به شب هنگامي كه (دامن برچيند و) پشت كند. (۳۳)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ
﴿۳۴﴾
و به صبح هنگامي كه چهره بگشايد. (۳۴)
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ
﴿۳۵﴾
كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است. (۳۵)
نَذِيرًا لِلْبَشَرِ
﴿۳۶﴾
هشدار و انذاري است براي همه انسانها. (۳۶)
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ
﴿۳۷﴾
براي كساني از شما كه ميخواهند تقدم جويند يا عقب بمانند (به سوي هدايت خيرات پيش روند يا نروند). (۳۷)
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ
﴿۳۸﴾
هر كس در گرو اعمال خويش است. (۳۸)
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ
﴿۳۹﴾
مگر اصحاب اليمين (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوي به دست راستشان ميدهند). (۳۹)
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ
﴿۴۰﴾
آنها در باغهاي بهشتند و سؤ ال ميكنند. (۴۰)
عَنِ الْمُجْرِمِينَ
﴿۴۱﴾
از مجرمان: (۴۱)
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ
﴿۴۲﴾
چه چيز شما را به دوزخ فرستاد؟ (۴۲)
قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ
﴿۴۳﴾
مي گويند: ما از نمازگزاران نبوديم! (۴۳)
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ
﴿۴۴﴾
و اطعام مستمند نميكرديم! (۴۴)
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ
﴿۴۵﴾
و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم. (۴۵)
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۴۶﴾
و همواره روز جزا را انكار ميكرديم. (۴۶)
حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ
﴿۴۷﴾
تا زماني كه مرگ ما فرا رسيد. (۴۷)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ
﴿۴۸﴾
لذا شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودي نميبخشيد. (۴۸)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ
﴿۴۹﴾
چرا آنها اينهمه از تذكر گريزانند؟ (۴۹)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ
﴿۵۰﴾
گوئي آنها گورخراني هستند رميده. (۵۰)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ
﴿۵۱﴾
كه از شير فرار كرده اند! (۵۱)
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً
﴿۵۲﴾
بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اي (از سوي خدا) براي او فرستاده شود. (۵۲)
كَلَّا بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ
﴿۵۳﴾
چنين نيست كه آنها ميگويند، بلكه آنها از آخرت نميترسند. (۵۳)
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ
﴿۵۴﴾
چنين نيست كه آنها ميگويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآوري است. (۵۴)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ
﴿۵۵﴾
هر كس بخواهد از آن پند ميگيرد. (۵۵)
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
﴿۵۶﴾
و هيچكس پند نميگيرد مگر اينكه خدا بخواهد، او اهل تقوي و آمرزش است. (۵۶)
|
||