و از ميان ما هم صالحان هست و هم از ميان ما جز اين، ما [روندگان‏] راههاى گوناگونيم‏ (۱۱)

و ما يقين داشتيم كه هرگز در زمين از خداوند گزير و گريزى نداريم‏ (۱۲)

و ما چون [پيام‏] هدايت را شنيديم، به آن ايمان آورديم، پس هر كس به پروردگارش ايمان آورد، نه از نقصانى بيم داشته باشد، و نه از ستمى‏ (۱۳)

و جمعى از ميان ما مسلمان است، و جمعى كژراه، پس كسانى كه اسلام آورند، آنانند كه هدايت جسته‏اند (۱۴)

و اما كژراهان همانا هيزم جهنمند (۱۵)

و اگر در شيوه‏[ى ناصواب‏] پايدارى ورزند [از روى استدراج‏] آنان را آب [و امكانات‏] فراوان ارزانى مى‏داريم‏ (۱۶)

تا سرانجام در آن بيازماييمشان، و هر كس از ياد پروردگارش دل بگرداند، او را به عذابى سهمگين بكشاند (۱۷)

و همه مسجدها خاص خداوند است، پس در جنب خداوند هيچ كس را [به پرستش‏] مخوان‏ (۱۸)

و چنين بود كه چون بنده خدا [محمد -ص-] او را به نيايش مى‏خواند، نزديكشان بود كه بر سر او بريزند (۱۹)

بگو فقط پروردگارم را به نيايش مى‏خوانم و هيچ كس را شريك او نمى‏شمارم‏ (۲۰)