به نام خداوند رحمتگر مهربان

بگو به من وحى فرستاده شده است كه گروهى از جن گوش [به قرآن‏] سپردند، سپس گفتند ما قرآنى شگرف را شنيده‏ايم‏ (۱)

كه به راستى راه مى‏نمايد، آنگاه به آن ايمان آورديم، و هرگز براى پروردگارمان كسى را شريك نمى‏آوريم‏ (۲)

و حقا كه بلند است شان پروردگار ما، نه همسرى برگزيده است، و نه فرزندى‏ (۳)

و نادان ما بود كه در حق خداوند، پريشان مى‏گفت‏ (۴)

و ما چنين مى‏پنداشتيم كه انس و جن هرگز بر خداوند دروغ نمى‏بندند (۵)

و چنين بود كه مردانى از انسانها به مردانى از جنيان پناه مى‏بردند، و بر سركشى آنان مى‏افزودند (۶)

و آنان نيز مى‏پنداشتند همچنانكه شما مى‏پنداريد كه خداوند هرگز كسى را [به حشر يا پيامبرى‏] بر نمى‏انگيزد (۷)

و ما در آسمان جستيم و آن را سرشار از نگهبانان نيرومند و شهابها يافتيم‏ (۸)

و ما خود در نشستنگاههايى براى [دزديده‏] شنيدن از آن مى‏نشستيم، اما اكنون هر كس گوش بسپارد، شهابى در كمين خود يابد (۹)

و ما خود نمى‏دانيم كه در حق زمينيان شر خواسته شده است، يا پروردگارشان در حق آنان رهيافت خواسته است‏ (۱۰)

و از ميان ما هم صالحان هست و هم از ميان ما جز اين، ما [روندگان‏] راههاى گوناگونيم‏ (۱۱)

و ما يقين داشتيم كه هرگز در زمين از خداوند گزير و گريزى نداريم‏ (۱۲)

و ما چون [پيام‏] هدايت را شنيديم، به آن ايمان آورديم، پس هر كس به پروردگارش ايمان آورد، نه از نقصانى بيم داشته باشد، و نه از ستمى‏ (۱۳)

و جمعى از ميان ما مسلمان است، و جمعى كژراه، پس كسانى كه اسلام آورند، آنانند كه هدايت جسته‏اند (۱۴)

و اما كژراهان همانا هيزم جهنمند (۱۵)

و اگر در شيوه‏[ى ناصواب‏] پايدارى ورزند [از روى استدراج‏] آنان را آب [و امكانات‏] فراوان ارزانى مى‏داريم‏ (۱۶)

تا سرانجام در آن بيازماييمشان، و هر كس از ياد پروردگارش دل بگرداند، او را به عذابى سهمگين بكشاند (۱۷)

و همه مسجدها خاص خداوند است، پس در جنب خداوند هيچ كس را [به پرستش‏] مخوان‏ (۱۸)

و چنين بود كه چون بنده خدا [محمد -ص-] او را به نيايش مى‏خواند، نزديكشان بود كه بر سر او بريزند (۱۹)

بگو فقط پروردگارم را به نيايش مى‏خوانم و هيچ كس را شريك او نمى‏شمارم‏ (۲۰)

بگو من نه صاحب اختيار زيانى براى شما هستم، نه سامانى‏ (۲۱)

بگو هيچ كس نيست كه هرگز مرا در برابر خداوند پناه دهد، و هرگز بجز او پناهى نمى‏يابم‏ (۲۲)

[در اختيار ندارم‏] مگر پيامى از جانب خداوند و رسالت او، و هر كس از خداوند و پيامبر او سرپيچى كند، او راست آتش دوزخ كه جاودانه در آن ماند (۲۳)

تا هنگامى رسد كه آنچه به آنان وعده داده شده است، ببينند، و زودا بدانند كه چه كسى سست ياورتر و اندك سپاه‏تر است‏ (۲۴)

بگو نمى‏دانم آنچه به شما وعده داده‏اند نزديك است، يا پروردگار من براى آن فاصله‏اى [دراز] قرار داده است‏ (۲۵)

اوست داناى [راز] پنهان، كه هيچ كس را از غيب خويش آگاه نمى‏سازد (۲۶)

مگر پيامبرى كه او بپسندد، كه پيشاپيش و پشت سر او نگهبانانى راه دهد (۲۷)

تا معلوم بدارد كه رسالت پروردگارشان را گزارده‏اند و به آنچه نزد آنان است احاطه دارد، و هر چيز را به شماره مى‏شمارد (۲۸)