|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
﴿۱﴾
ما نوح را به سوى قومش فرستادهايم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك بر سرشان بيايد، هشدار ده (۱)
قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ
﴿۲﴾
گفت اى قوم من، من هشداردهنده آشكار شما هستم (۲)
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ
﴿۳﴾
كه خداوند را بپرستيد و از او پروا و از من پيروى كنيد (۳)
يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
﴿۴﴾
تا گناهانتان را براى شما بيامرزد و شما را تا سرآمدى معين واپسبدارد، چرا كه اگر بدانيد اجل الهى، چون فرا رسد، بازپس داشته نمىشود (۴)
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا
﴿۵﴾
گفت پروردگارا من قومم را شب و روز [به خداپرستى] دعوت كردم (۵)
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا
﴿۶﴾
ولى دعوت من جز بر گريزشان نيفزود (۶)
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا
﴿۷﴾
و من هرچه دعوتشان مىكنم تا سرانجام آنان را بيامرزى، انگشتانشان را در گوشهايشان مىگذارند، و خود را در جامههايشان مىپوشانند و [در كفر] پاى مىفشرند و سخت گردنكشى مىكنند (۷)
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا
﴿۸﴾
سپس باز ايشان را آشكارا دعوت كردم (۸)
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا
﴿۹﴾
آنگاه آشكارا به ايشان گفتم و پنهانى به ايشان گفتم (۹)
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا
﴿۱۰﴾
سپس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد چرا كه او آمرزگار است (۱۰)
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا
﴿۱۱﴾
تا بر شما از آسمان بارانى پيوسته و پيگير بفرستد (۱۱)
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا
﴿۱۲﴾
و شما را با بخشيدن اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغها و براى شما جويبارها پديد آورد (۱۲)
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا
﴿۱۳﴾
شما را چه مىشود كه از عظمت خداوند نمىترسيد؟ (۱۳)
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا
﴿۱۴﴾
و حال آنكه شما را گونهگون آفريده است (۱۴)
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا
﴿۱۵﴾
آيا نينديشيدهايد كه خداوند چگونه هفت آسمان را توبرتو آفريده است؟ (۱۵)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا
﴿۱۶﴾
و ماه را در آن پرتوافشان و خورشيد را [چون] چراغى قرار داده است (۱۶)
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا
﴿۱۷﴾
و خداوند شما را مانند گياهى از زمين روياند (۱۷)
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا
﴿۱۸﴾
سپس شما را به آن باز مىگرداند، و [پس از آن] شما را [دوباره] بيرون مىآورد (۱۸)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا
﴿۱۹﴾
و خداوند زمين را زيرانداز شما كرد (۱۹)
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا
﴿۲۰﴾
تا به شاهراههاى گشاده آن راه يابيد (۲۰)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا
﴿۲۱﴾
نوح گفت پروردگارا آنان از من نافرمانى كردند و از كسى كه مال و فرزندش جز به زيانكاريش نيفزوده است، پيروى كردند (۲۱)
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا
﴿۲۲﴾
و نيرنگى سترگ در كار آوردند (۲۲)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا
﴿۲۳﴾
و گفتند نه هرگز دست از خدايانتان و نه هرگز دست از ود و سواع و يغوث و يعوق و نسر برداريد (۲۳)
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا
﴿۲۴﴾
و بسيارى را بيراه كردند و جز بر بيراهى ستمكاران [مشرك] ميفزاى (۲۴)
مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا
﴿۲۵﴾
بر اثر گناهانشان بود كه به غرق كشيده شدند، سپس به آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خداوند ياورى نيافتند (۲۵)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا
﴿۲۶﴾
و نوح گفت پروردگارا بر روى زمين از كافران ديارى باقى مگذار (۲۶)
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا
﴿۲۷﴾
چرا كه اگر باقيشان گذارى، بندگانت را گمراه كنند و جز فاجر كفرانپيشهاى به بار نياورند (۲۷)
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا
﴿۲۸﴾
پروردگارا مرا و پدر و مادرم را و هر كس را كه مؤمن به خانه من درآيد و نيز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بيامرز، و جز بر تباهى ستمكاران [مشرك] ميفزاى (۲۸)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو