كَلَّا إِنَّهَا لَظَى
﴿۱۵﴾
حاشا، آن آتشى زبانهزن است (۱۵)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى
﴿۱۶﴾
بركننده پوست سر (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى
﴿۱۷﴾
كه هر كس را كه [به حق] پشت كرد و [از ايمان] روى گرداند، به خود مىخواند (۱۷)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى
﴿۱۸﴾
همان كسى كه مال اندوخت و جا به جا كرد (۱۸)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
﴿۱۹﴾
بىگمان انسان ناشكيب آفريده شده است (۱۹)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
﴿۲۰﴾
چون شر به او رسد، بىتاب است (۲۰)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
﴿۲۱﴾
و چون خير به او رسد، بازدارنده است (۲۱)
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
﴿۲۲﴾
مگر نمازگزاران (۲۲)
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
﴿۲۳﴾
آنان كه در نمازهايشان پيگيرند (۲۳)
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ
﴿۲۴﴾
و كسانى كه در اموالشان حقى معين است (۲۴)
|
||