يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ
﴿۱۱﴾
در حالى كه به همديگر نشان داده شوند، گناهكار آرزو كند كاش عذاب چنين روزى را، (۱۱)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ
﴿۱۲﴾
با فدا كردن پسرانش و همسرش و برادرش باز خرد (۱۲)
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ
﴿۱۳﴾
همچنين خاندانش كه به او سر و سامان داده است (۱۳)
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ
﴿۱۴﴾
همچنين هر كس كه در روى زمين است، آنگاه باز رهاندش (۱۴)
كَلَّا إِنَّهَا لَظَى
﴿۱۵﴾
حاشا، آن آتشى زبانهزن است (۱۵)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى
﴿۱۶﴾
بركننده پوست سر (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى
﴿۱۷﴾
كه هر كس را كه [به حق] پشت كرد و [از ايمان] روى گرداند، به خود مىخواند (۱۷)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى
﴿۱۸﴾
همان كسى كه مال اندوخت و جا به جا كرد (۱۸)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
﴿۱۹﴾
بىگمان انسان ناشكيب آفريده شده است (۱۹)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
﴿۲۰﴾
چون شر به او رسد، بىتاب است (۲۰)
|
||