بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ
﴿۱﴾
پرسنده اى از عذاب واقعشونده اى پرسيد (۱)
لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ
﴿۲﴾
كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده اى نيست (۲)
مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ
﴿۳﴾
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (۳)
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ
﴿۴﴾
فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى روند (۴)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا
﴿۵﴾
پس صبر كن صبرى نيكو (۵)
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا
﴿۶﴾
زيرا آنان [عذاب] را دور مى بينند (۶)
وَنَرَاهُ قَرِيبًا
﴿۷﴾
و [ما] نزديكش مى بينيم (۷)
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ
﴿۸﴾
روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود (۸)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ
﴿۹﴾
و كوهها چون پشم زده گردد (۹)
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا
﴿۱۰﴾
و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال] نپرسد (۱۰)
|
||