|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ
﴿۱﴾
تقاضا كننده اي تقاضاي عذابي كرد كه واقع شد! (۱)
لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ
﴿۲﴾
اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچكس نميتواند آن را دفع كند. (۲)
مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ
﴿۳﴾
از سوي خداوند ذي المعارج است (خداوندي كه فرشتگانش بر آسمانها صعود ميكند). (۳)
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ
﴿۴﴾
فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوي او عروج ميكنند در آن روزي كه مقدارش پنجاه هزار سال است. (۴)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا
﴿۵﴾
بنابراين صبر جميل پيشه كن. (۵)
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا
﴿۶﴾
زيرا آنها آن روز را دور ميبينند. (۶)
وَنَرَاهُ قَرِيبًا
﴿۷﴾
و ما آن را نزديك ميبينيم! (۷)
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ
﴿۸﴾
همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته ميشود. (۸)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ
﴿۹﴾
و كوهها مانند پشم رنگين متلاشي خواهد بود. (۹)
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا
﴿۱۰﴾
و هيچ دوست صميمي سراغ دوستش را نميگيرد! (۱۰)
يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ
﴿۱۱﴾
آنان را به آنها نشان ميدهند (ولي هر كس گرفتار كار خويشتن است) چنان است كه گنهكار دوست ميدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند. (۱۱)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ
﴿۱۲﴾
و همسر و برادرش را. (۱۲)
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ
﴿۱۳﴾
و قبيله اش كه هميشه از او حمايت ميكردند. (۱۳)
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ
﴿۱۴﴾
و تمام مردم روي زمين را تا مايه نجاتش شود. (۱۴)
كَلَّا إِنَّهَا لَظَى
﴿۱۵﴾
اما هرگز چنين نيست شعله هاي سوزان آتش است. (۱۵)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى
﴿۱۶﴾
دست و پا و پوست سر را ميكند و ميبرد. (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى
﴿۱۷﴾
و كساني را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا ميزند. (۱۷)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى
﴿۱۸﴾
و آنها كه اموال را جمع و ذخيره كردند. (۱۸)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
﴿۱۹﴾
انسان حريص و كم طاقت آفريده شده. (۱۹)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
﴿۲۰﴾
هنگامي كه بدي به او رسد بيتابي ميكند. (۲۰)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
﴿۲۱﴾
و هنگامي كه خوبي به او رسد مانع ديگران ميشود. (۲۱)
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
﴿۲۲﴾
مگر نمازگزاران. (۲۲)
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
﴿۲۳﴾
آنها كه نمازها را مرتبا بجا ميآورند. (۲۳)
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ
﴿۲۴﴾
و آنها كه در اموالشان حق معلومي است. (۲۴)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
﴿۲۵﴾
براي تقاضا كنندگان و محرومان. (۲۵)
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
﴿۲۶﴾
و آنها كه به روز جزا ايمان دارند. (۲۶)
وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ
﴿۲۷﴾
و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند. (۲۷)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ
﴿۲۸﴾
چرا كه هيچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نميبينند. (۲۸)
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
﴿۲۹﴾
و آنها كه دامان خويش را از بيعفتي حفظ ميكنند. (۲۹)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
﴿۳۰﴾
و آميزش جنسي جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند) ندارند ولي در بهره گيري از اينها مورد سرزنش نخواهند بود. (۳۰)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ
﴿۳۱﴾
و هر كس ماوراء اين را طلب كند متجاوز است. (۳۱)
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ
﴿۳۲﴾
و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت ميكنند. (۳۲)
وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ
﴿۳۳﴾
و آنها كه قيام به اداي شهادت حق مينمايند. (۳۳)
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ
﴿۳۴﴾
و آنها كه بر نماز مواظبت دارند. (۳۴)
أُولَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ
﴿۳۵﴾
اين افراد در باغهاي بهشتي گراميند. (۳۵)
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ
﴿۳۶﴾
اين كافران را چه ميشود كه با سرعت نزد تو ميآيند. (۳۶)
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ
﴿۳۷﴾
از راست و چپ، گروه گروه (طمع بهشت دارند)! (۳۷)
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ
﴿۳۸﴾
آيا هر يك از آنها طمع دارد كه در بهشت پر نعمت الهي وارد شود؟ (۳۸)
كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ
﴿۳۹﴾
هرگز چنين نيست، ما آنها را از آنچه خودشان ميدانند آفريده ايم! (۳۹)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ
﴿۴۰﴾
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم. (۴۰)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَيْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
﴿۴۱﴾
بر اينكه جاي آنها را به كساني بدهيم كه از آنها بهترند، و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد. (۴۱)
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
﴿۴۲﴾
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازي كنند، تا زماني كه روز موعود خود را ملاقات نمايند. (۴۲)
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ
﴿۴۳﴾
همان روز كه از قبرها به سرعت خارج ميشوند، گوئي به سوي بتهايشان ميدوند! (۴۳)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ
﴿۴۴﴾
در حالي كه چشمهاي آنها از شدت وحشت به زير افتاده، و پرده اي از ذلت و خواري آنها را پوشانده است (و به آنها گفته ميشود) اين همان روزي است كه به شما وعده داده ميشد. (۴۴)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو