|
وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ
﴿۱۷﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى دارند (17)
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْكُمْ خَافِيَةٌ
﴿۱۸﴾
در آن روز شما [به پيشگاه خدا] عرضه مى شويد [و] پوشيده اى از شما پوشيده نمى ماند (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ
﴿۱۹﴾
اما كسى كه كارنامه اش به دست راستش داده شود گويد بياييد و كتابم را بخوانيد (19)
إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ
﴿۲۰﴾
من يقين داشتم كه به حساب خود مى رسم (20)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ
﴿۲۱﴾
پس او در يك زندگى خوش است (21)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ
﴿۲۲﴾
در بهشتى برين (22)
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ
﴿۲۳﴾
[كه] ميوه هايش در دسترس است (23)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ
﴿۲۴﴾
بخوريد و بنوشيد گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ
﴿۲۵﴾
و اما كسى كه كارنامه اش به دست چپش داده شود گويد اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ
﴿۲۶﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)
|
||
Search
Recite
Select Chapter