|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
﴿۱﴾
پربركت و زوال ناپذير است كسي كه حكومت جهان هستي به دست او است، و بر همه چيز قادر است. (۱)
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
﴿۲﴾
همان كسي كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كداميك بهتر عمل ميكنيد و او شكست ناپذير و بخشنده است. (۲)
الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ
﴿۳﴾
همان كسي كه هفت آسمان را بر روي يكديگر آفريد، در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبي نميبيني، بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللي مشاهده ميكني ؟ (۳)
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ
﴿۴﴾
بار ديگر (به عالم هستي) نگاه كن سرانجام چشمانت (در جستجوي خلل و نقصان ناكام مانده) به سوي تو باز ميگردد در حالي كه خسته و ناتوان است. (۴)
وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ
﴿۵﴾
ما آسمان پايين را با چراغهاي پرفروغي زينت بخشيديم، و آنها (شهب) را تيرهائي براي شياطين قرار داديم و براي آنان عذاب دوزخ فراهم ساختيم. (۵)
وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
﴿۶﴾
و براي كساني كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب جهنم است و بد جايگاهي است. (۶)
إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ
﴿۷﴾
هنگامي كه در آن افكنده ميشوند صداي وحشتناكي از آن ميشنوند و اين در حالي است كه پيوسته ميجوشد. (۷)
تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ
﴿۸﴾
نزديك است از شدت غضب پاره پاره شود، هر زمان گروهي در آن افكنده ميشوند نگهبانان دوزخ از آنها سؤ ال ميكنند: مگر انذاركننده الهي به سراغ شما نيامد! (۸)
قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ
﴿۹﴾
مي گويند: آري، انذاركننده به سراغ ما آمد، ولي ما او را تكذيب كرديم و گفتيم خداوند هرگز چيزي نازل نكرده، و شما در گمراهي بزرگي هستيد! (۹)
وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
﴿۱۰﴾
و ميگويند: اگر ما گوش شنوا داشتيم، يا تعقل ميكرديم، جزء دوزخيان نبوديم. (۱۰)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ
﴿۱۱﴾
اينجاست كه به گناه خود اعتراف ميكنند، دور باشند دوزخيان از رحمت خدا! (۱۱)
إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
﴿۱۲﴾
كساني كه از پروردگارشان در نهان ميترسند آمرزش و اجر بزرگي دارند. (۱۲)
وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
﴿۱۳﴾
گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتي نميكند) او به آنچه در دلها است آگاه است. (۱۳)
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
﴿۱۴﴾
آيا آن كسي كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست ؟ در حالي كه او از اسرار دقيق با خبر، و نسبت به همه چيز عالم است. (۱۴)
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
﴿۱۵﴾
او كسي است كه زمين را براي شما رام كرد، بر شانه هاي آن راه برويد، و از روزيهاي خداوند بخوريد، و بازگشت همه به سوي او است. (۱۵)
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
﴿۱۶﴾
آيا خود را از عذاب كسي كه حاكم بر آسمان است در امان ميدانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟ (۱۶)
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
﴿۱۷﴾
يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان ميدانيد كه تندبادي مملو از سنگريزه بر شما فرستد، و به زودي خواهيد دانست تهديدهاي من چگونه است ؟ (۱۷)
وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
﴿۱۸﴾
كساني كه پيش از آنها بودند (آيات الهي را) تكذيب كردند اما (ببين) مجازات من چگونه بود؟ (۱۸)
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
﴿۱۹﴾
آيا پرندگاني را كه بالاي سرشان گاه بالهاي خود را گسترده و گاه جمع ميكنند نگاه نكردند؟ جز خداوند رحمان كسي آنها را بر فراز آسمان نگه نميدارد چرا كه او به هر چيز بينا است. (۱۹)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
﴿۲۰﴾
آيا كسي كه لشكر شما است ميتواند شما را در برابر خداوند ياري دهد، ولي كافران تنها گرفتار غرورند. (۲۰)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
﴿۲۱﴾
يا آن كسي كه شما را روزي ميدهد اگر روزيش را باز دارد (چه كسي ميتواند نياز شما را تاءمين كند) ولي آنها در سركشي و فرار از حقيقت لجاجت ميورزند. (۲۱)
أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
﴿۲۲﴾
آيا كسي كه به رو افتاده حركت ميكند به هدايت نزديكتر است يا كسي كه راست قامت در صراط مستقيم گام برمي دارد؟! (۲۲)
قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ
﴿۲۳﴾
بگو او كسي است كه شما را آفريد، و براي شما چشم و گوش و قلب قرار دارد اما كمتر سپاسگزاري ميكنيد. (۲۳)
قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
﴿۲۴﴾
بگو: او كسي است كه شما را در زمين خلق كرد، و به سوي او باز ميگرديد. (۲۴)
وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
﴿۲۵﴾
آنها ميگويند: اگر راست ميگوئيد اين وعده قيامت چه زماني است ؟ (۲۵)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
﴿۲۶﴾
بگو علم آن مخصوص خدا است و من فقط بيم دهنده آشكار هستم. (۲۶)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ
﴿۲۷﴾
هنگامي كه آن وعده الهي را از نزديك ميبينند صورت كافران زشت و سياه ميگردد و به آنها گفته ميشود اين همان چيزي است كه تقاضاي آن را داشتيد. (۲۷)
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
﴿۲۸﴾
بگو: اگر خداوند من و تمام كساني را كه با من هستند هلاك كند يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسي كافران را از عذاب دردناك پناه ميدهد؟ (۲۸)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
﴿۲۹﴾
بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده ايم، و بر او توكل كرده ايم و به زودي ميدانيد چه كسي در گمراهي آشكار است ؟ (۲۹)
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ
﴿۳۰﴾
بگو: به من خبر دهيد اگر آبهاي (سرزمين) شما در زمين فرو رود چه كسي ميتواند آب جاري در دسترس شما قرار دهد؟ (۳۰)
|
||
تغيير سوره و ترجمه
تلاوت
جستجو