ParsQuran
سوره ۶۶: التحريم - جزء ۲۸ - ترجمه خرمشاهی

وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ ﴿۳﴾
و چنين بود كه پيامبر سخنى را پوشيده‏وار به بعضى از همسرانش گفت، و چون آن را [آن زن به زن ديگر] خبر داد، و خداوند او را از آن آگاه كرد، بخشى از آن را [در عتاب خود به آنان‏] بيان داشت و از بخش ديگر صرفنظر كرد، و چون آن زن [صاحب راز و افشاءگر آن‏] را از آن آگاه كرد، گفت چه كسى تو را از اين خبر داد؟ فرمود مرا خداوند داناى آگاه با خبر كرد (۳)
إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ ﴿۴﴾
اگر شما دو زن به درگاه خداوند توبه كنيد، و به راستى هم دلهاى شما [از طاعت خداوند و پيامبر او در اين امر] برگشته است [از گناه شما در مى‏گذرد]، و اگر در برابر او همدستى كنيد، بدانيد كه خداوند دوست اوست و جبرئيل و صالح‏[ترين‏] مؤمنان، و علاوه بر آن فرشتگان هم پشتيبانند (۴)
عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِنْكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا ﴿۵﴾
چه بسا اگر شما را طلاق دهد، پروردگارش براى او همسرانى بهتر از شما جانشين گرداند كه زنانى مسلمان، مؤمن، فرمانبردار، توبه‏كار، پرستشگر خداوند، روزه‏دار، اعم از بيوه و دوشيزه باشند (۵)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ ﴿۶﴾
اى مؤمنان خود و خانواده‏تان را از آتشى حفظ كنيد كه هيزم آن مردم و سنگها هستند و فرشتگانى درشت‏خو و سخت‏رو بر آن گمارده‏اند كه از خداوند در آنچه فرمانشان دهد سرپيچى نمى‏كنند، و هر چه به ايشان فرمان داده مى‏شود، انجام دهند (۶)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۷﴾
اى كافران امروز عذرخواهى مكنيد، فقط در برابر كارى كه كرده‏ايد جزا يابيد (۷)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۸﴾
اى مؤمنان به درگاه خداوند توبه‏اى خالصانه كنيد، چه بسا پروردگارتان گناهانتان را از شما بزدايد و شما را به بوستانهايى كه جويباران از فرودست آن جارى است، در آورد [در] روزى كه خداوند پيامبر و ايمان آوردگان همراه او را فرو نگذارد، نورشان در پيشاپيش و سمت راستشان مى‏شتابد، گويند پروردگارا نور ما را براى ما به كمال برسان، و ما را بيامرز، كه تو بر هر كارى توانايى‏ (۸)
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۹﴾
اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن، و با آنان درشتى كن كه سرا و سرانجامشان جهنم است و بد سرانجامى است‏ (۹)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿۱۰﴾
خداوند درباره كافران مثلى مى‏زند، و آن همسر نوح است و همسر لوط كه در حباله دو بنده از بندگان شايسته ما بودند، سپس به ايشان خيانت كردند، و آن دو [پيامبر] در برابر امر [و عذاب‏] الهى چيزى را از آنان باز نداشتند، و [به آنان‏] گفته شود، همراه ساير وارد شوندگان، وارد آتش [جهنم‏] شويد (۱۰)
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿۱۱﴾
و نيز خداوند درباره مؤمنان مثلى مى‏زند و آن همسر فرعون است كه [در اوج سختى كشيدن‏] گفت پروردگارا براى من در نزد خودت، خانه‏اى در بهشت بنا كن، و مرا از شر فرعون و عمل او رهايى ده، و از قوم ستمكار نجاتم بخش‏ (۱۱)
وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ ﴿۱۲﴾
و نيز مريم دختر عمران را كه ناموس خود را محفوظ داشت، آنگاه از روح خويش در آن دميديم، و سخنان و كتابهاى پروردگارش را استوار گرفت، و از فرمانبرداران بود (۱۲)