سوگندهايشان را سپر بلا گرفته‏اند، سپس [مردمان را] از راه خدا بازداشته‏اند، چه بد است كارى كه آنان مى‏كنند (۲)

اين از آن است كه ايشان ايمان آورده‏اند سپس كفر ورزيده‏اند، و بر دلهايشان مهر نهاده شده است، و ايشان در نمى‏يابند (۳)

و چون ايشان را بنگرى، بدنهاى ايشان تو را به شگفت‏آورد، و چون سخن گويند به سخنانشان گوش دهى، گويى همانند الوارهاى تكيه داده بر ديوارند، و هر بانگى را بر ضد خويش مى‏انگارند، آنان دشمن‏اند، از آنان بر حذر باش، خداوند لعنتشان كند، چگونه بيراهه مى‏روند؟ (۴)

و چون به ايشان گفته شود بياييد كه پيامبر خدا براى شما آمرزش بطلبد، سرهاى خود را [به انكار] برگردانند، و بنگريشان كه [از اعتذار و استغفار] رويگردانند و گردنكش‏اند (۵)

در حق آنان يكسان است چه برايشان آمرزش بخواهى، چه بر ايشان آمرزش نخواهى، هرگز خداوند آنان را نخواهد آمرزيد، بى‏گمان خداوند نافرمانان را هدايت نمى‏كند (۶)

ايشان كسانى هستند كه مى‏گويند براى كسانى كه نزد پيامبر خدا هستند چيزى هزينه نكنيد تا آنكه [از پيرامون او] پراكنده شوند، و حال آنكه خزانه‏هاى آسمان و زمين از آن خداوند است، ولى منافقان در نمى‏يابند (۷)

مى‏گويند چون به مدينه بازگرديم، بلندپايگان، فرومايگان را از آنجا بيرون خواهند كرد، حال آنكه عزت، خاص خداوند و پيامبر او و مؤمنان است، ولى منافقان نمى‏دانند (۸)

اى مؤمنان اموال و اولادتان، شما را از ياد خداوند بازندارد، و هر كس چنين كند، آنانند كه زيانكارانند (۹)

و پيش از آنكه مرگ به سراغ هر يك از شما بيايد و او بگويد پروردگارا چرا مرا تا مهلتى نزديك باز پس نداشتى كه بتوانم صدقه بدهم و از شايستگان باشم، از آنچه روزيتان كرده‏ايم، بخشش كنيد (۱۰)

و خداوند هرگز كسى را چون اجلش فرا رسد، بازپس ندارد، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۱)