ParsQuran
سوره ۶۳: المنافقون - جزء ۲۸ - ترجمه مکارم شیرازی

اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲﴾
آنها سوگندهايشان را سپر ساخته‏ اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، آنها كارهاي بسيار بدي انجام مي‏دهند. (۲)
ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ ﴿۳﴾
اين به خاطر آن است كه آنها نخست ايمان آوردند سپس كافر شدند، لذا بر دلهاي آنها مهر نهاده شده، و حقيقت را درك نمي‏كنند. (۳)
وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ ﴿۴﴾
هنگامي كه آنها را مي‏بيني جسم و قيافه آنان تو را در شگفتي فرو مي‏برد، و اگر سخن بگويند به سخنانشان گوش فرا مي‏دهي، اما گوئي چوبهاي خشكي هستند كه بر ديوار تكيه داده شده، هر فريادي از هر جا بلند شود بر ضد خود مي‏پندارند، آنها دشمنان واقعي تو هستند از آنان برحذر باش، خداوند آنها را بكشد چگونه از حق منحرف مي‏شوند؟ (۴)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ﴿۵﴾
هنگامي كه به آنها گفته شود بيائيد تا رسول خدا براي شما استغفار كند سرهاي خود را (از روي استهزا و كبر و غرور) تكان مي‏دهند، و آنها را مي‏بيني كه از سخنان تو اعراض كرده و تكبر مي‏ورزند. (۵)
سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿۶﴾
براي آنها تفاوت نمي‏كند خواه استغفار برايشان كني يا نكني، هرگز خداوند آنها را نمي‏بخشد، زيرا خداوند قوم فاسق را هدايت نمي‏كند. (۶)
هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ ﴿۷﴾
آنها كساني هستند كه مي‏گويند: به افرادي كه نزد رسول خدا هستند انفاق نكنيد تا پراكنده شوند (غافل از اينكه) خزائن آسمانها و زمين از آن خدا است ولي منافقان نمي‏فهمند. (۷)
يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۸﴾
آنها مي‏گويند: اگر به مدينه بازگرديم عزيزان ذليلان را بيرون مي‏كنند، در حالي كه عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤ منان است، ولي منافقان نمي‏دانند (۸)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۹﴾
اي كساني كه ايمان آورده‏ ايد اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نكند، و هر كس چنين كند زيانكار است. (۹)
وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۱۰﴾
از آنچه به شما روزي داده‏ ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه مرگ يكي از شما فرا رسد، و بگويد پروردگارا! چرا مرا مدت كمي به تاخير نينداختي، تا صدقه دهم و از صالحان باشم! (۱۰)
وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۱﴾
خداوند هرگز مرگ كسي را هنگامي كه اجلش فرا رسد به تاخير نمي‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام مي‏دهيد آگاه است. (۱۱)